Dallga skërmitet pas shpine
me hijen që le nën varkën e fjetur.
Zogjtë freskojnë gjunjët
mbi gjurmët e tua në rërën e lagur.
Vaji i vjetër ende vjen erë
kokoshkash apo pitesh.
Tutje
makina e ndezur, e heshtur.
Plot sy. Nën pishe.
Gati.
– Sërish aty do të jenë.
Nëse do t’i kërkosh
do t’i gjejmë.
Të gjithë.
Gjiri i Lalzit
Shtator 2019
Kjo poezi botohet në kuadrin e fushatës “Fond për personelin shëndetësor të prekur nga COVID-19”.
Për më shumë kliko këtu: gogetfunding.com
Diskutime mbi këtë poezi